Benjamin Lucas: „Firmy muszą nauczyć się rozliczać przed władzami publicznymi i narodem francuskim”

W obliczu rosnącej liczby planów zwolnień w kraju, parlamentarzysta, który zasiada w grupie Zielonych i Socjalistów, zbadał bierność państwa i chciwość pracodawców. Wzywa do wzmocnienia władzy związków zawodowych i rozważa utworzenie wysokiego organu nadzorującego pomoc publiczną.

W obliczu utraty miejsc pracy, także w kluczowych sektorach gospodarki, jakie działania powinny Pana zdaniem podjąć rząd?

Kryteria zwolnień muszą zostać bezwzględnie przejrzane, aby sprawy były badane na poziomie grupy, a nie na poziomie pojedynczej fabryki. Ponadto konieczne jest szybkie zdefiniowanie, co stanowi ochronę konkurencyjności, której kontury są niejasne. A administracja publiczna musi mieć prawo do przeglądu procedury od samego początku, aby ocenić ekonomiczną przyczynę zwolnień.

Dziś nadzór sądowy jest na samym końcu procedury. W przypadku planu ochrony miejsc pracy wybierani urzędnicy powinni mieć również weta zawieszające. Ciągle mówimy o wartości pracy: przewartościowajmy pracowników, dając więcej władzy ich przedstawicielom! Dlatego proponuję podwojenie liczby dyrektorów pracowników. Ponadto konieczne jest lepsze uregulowanie umów zbiorowych i wzmocnienie modelu biznesowego spółdzielni.

Czy opowiada się Pan za powołaniem organu wykraczającego poza Ministerstwa Pracy i Gospodarki?

Rozważam zaproponowanie wysokiego organu nadzorującego pomoc publiczną . Mógłby on zawiesić pomoc, zażądać jej zwrotu i zażądać przejrzystości. Składałby się z przedstawicieli związków zawodowych, pracodawców i lokalnych urzędników wybranych w wyborach. Często firma, która wypłaca dywidendy akcjonariuszom, ma środki na inwestowanie. Nie twierdzę, że potrzebna jest automatyczna zasada; ponieważ wypłacanie dywidend jest sposobem na znalezienie inwestorów. Ale gdy tylko zyski zostaną rozdzielone, musimy rozważyć, czy istnieje potrzeba pomocy publicznej.

W tym kontekście proponuję również utworzenie stałej komisji ds. pomocy publicznej dla przedsiębiorstw . W ten sposób, gdy budżet zostanie zbadany, reprezentacja krajowa będzie mogła przyjrzeć się temu, co zostało zrobione. Nawet jeśli nie udzieliliśmy pomocy, przedsiębiorstwa korzystają z pracowników przeszkolonych w dobrej szkole publicznej, szpitali leczących choroby zawodowe, infrastruktury drogowej i władz publicznych zajmujących się zmianami klimatycznymi. Kierownictwo przedsiębiorstw musi nauczyć się rozliczać przed władzami publicznymi i narodem francuskim.

Co zapamiętał Pan z rozmów ze związkowcami?

Wielka odwaga. Popieram pomysł, aby komisja mogła być platformą dla związkowców. Doceniam ich rozległą wiedzę specjalistyczną na temat sytuacji i gospodarki w ogóle. Przesłuchania potwierdzają potrzebę, aby przedstawiciele pracowników mieli głos w wyborach strategicznych.

Ponieważ w miesiącach poprzedzających plan zwolnień systematycznie pojawia się alert organizacji związkowych dotyczący strategii firmy. Sposób, w jaki przedstawiciele pracowników i pracownicy mogą interweniować w orientacje strategiczne grup, wydaje mi się ważnym projektem. Ze względu na rotację kadry kierowniczej członkowie związków zawodowych, którzy są tam od trzydziestu lat, często najlepiej znają narzędzie pracy.

Czy rolą lewicy jest analiza francuskiego kapitalizmu?

Lewica nie tylko go bada, ale też reguluje i konfrontuje francuski kapitalizm, gdy jest to konieczne. W przeciwnym razie, jaki jest sens lewicy? Stawką jest teraz nasza umowa społeczna. Obecny dyskurs dotyczy eliminacji usług publicznych z powodu długu.

Jednocześnie nie ma kontroli nad pomocą publiczną. Stawką jest nasza zdolność do współpracy. Ponadto konieczne jest wyposażenie się w zdolność do tymczasowego znacjonalizowania firm w sektorach strategicznych. To nie jest jedyne rozwiązanie, ale w negocjacjach osoba, z którą się mierzysz, musi wiedzieć, że możesz posunąć się tak daleko, że pozbawisz ją środków produkcji.

Czego nauczyłeś się od szefów?

Podczas przesłuchania spotkałem osoby naprzeciwko mnie, które zachowywały się obojętnie, mimo że rozmawialiśmy o pracownikach, życiu ludzkim i terytoriach. Rozróżniam wielkich kapitalistów, udziałowców i prawdziwych liderów biznesowych, którzy walczą ramię w ramię z pracownikami. Niektórzy szefowie mieli rodzaj pogardy dla parlamentarzystów, narzekając, że muszą odpowiadać. Ale osoba poszukująca pracy musi uzasadnić doradcy, że szuka pracy. Kiedy jest się szefem, normalne jest, że od czasu do czasu pojawia się przed parlamentem.